Η ρετσίνα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας και δικαίως ονομάζεται βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας κρασί με Ονομασία κατά Παράδοση. Η προέλευσή της φτάνει στην αρχαιότητα, τότε που οι αρχαίοι Έλληνες μετέφεραν και εμπορευόταν τα ονομαστά τους κρασιά μέσα σε σφραγισμένους αμφορείς. Ανάμεσα στα υλικά που χρησιμοποιούσαν για το σφράγισμα ήταν και το ρετσίνι από τα -γειτονικά στα αμπέλια- πεύκα. Φαίνεται πως το ρετσίνι δίνοντας πιπεράτη αρωματική γεύση στο περιεχόμενο κρασί, ερέθισε τη φαντασία και... τη γεύση των τότε οινοπαραγωγών και έτσι άρχισε η ιστορία του ρητινίτη οίνου.
Όσα θέλετε να μάθετε για τη ρετσίνα μέσα από ερωτήσεις και απαντήσεις
Τι σημαίνει η ένδειξη Ονομασία Κατά Παράδοση;
Η ένδειξη δημιουργήθηκε για να αναδείξει -αλλά και εξίσου για να προστατεύσει- τα κρασιά που παράγονται σύμφωνα με παραδοσιακές μεθόδους μιας συγκεκριμένης περιοχής ή χώρας. Γι’ αυτό και φέρουν κατ’ αποκλειστικότητα αυτή την Ονομασία. Που σημαίνει πως μόνο στην Ελλάδα μπορεί να παραχθεί ρετσινωμένο κρασί που να ονομάζεται ρετσίνα.
Πως φτιάχνεται σήμερα η ρετσίνα;
Η ρετσίνα θεωρείται γέννημα θρέμμα της Αττικής, της Βοιωτίας και της Εύβοιας, συνεπώς το Σαββατιανό και ο Ροδίτης, κυρίαρχες ποικιλίες στους αμπελώνες αυτών των περιοχών, παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της. Από εκεί και πέρα, η οινοποίησή της είναι παρόμοια με των υπόλοιπων λευκών κρασιών. Η διαφορά έγκειται στο ρετσίνι (της χαλεπίου πεύκης Pinus Hallepensis), που προστίθεται στην αρχή της αλκοολικής ζύμωσης, σε ποσότητα που ποικίλλει ανάλογα με το πόσο «βαριά» ή «ελαφριά» ρετσίνα θέλουμε να κάνουμε. Το ρετσίνι διαλύεται και αφομοιώνεται στο κρασί, σταδιακά, κατά τη διάρκεια της ζύμωσης. Εδώ βρίσκεται και το «μυστικό» της χαρακτηριστικής γεύσης που συνδυάζει τον παραδοσιακό ελληνικό χαρακτήρα με τη χάρη και τη φινέτσα του λευκού κρασιού.
Ποια είναι τα κυρίαρχα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της ρετσίνας;
Το αχνοκίτρινο χρώμα. Το χαρακτηριστικό βαλσαμικό άρωμα του πεύκου, που θα αναγνωρίσουμε αμέσως, αφήνοντας όμως να φανούν και τα αρώματα του σταφυλιού. Η πιπεράτη γεύση με την ελαφρώς πικρή επίγευση. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής καλής ποιότητας ρετσίνας.
Και ποια εδέσματα αγαπάει;
Στο ελληνικό τραπέζι όλα τα φαγητά φτάνουν μαζί στο τραπέζι. Αλμυροί ψαρομεζέδες συναντιούνται με λαδερά της κατσαρόλας, το πιρούνι φτυαρίζει διαδοχικά καπνιστές, σκορδάτες και ξιδάτες σαλάτες, καρφώνει τηγανητά και σαλτσάτα σουτζουκάκια, κρέατα και μετά... ψάρια! Σε αυτά τα άναρχα και άνευ πρωτοκόλλου γεύματα η ρετσίνα δίνει τη λύση του ενός και μόνου «εν... πιθανή αρμονία» συνοδού. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τους εξαιρετικούς συνδυασμούς ης με: μπακαλιάρο σκορδαλιά, τηγανητή μαρίδα και γαύρο, ψητό χταπόδι, ταραμοσαλάτα και τζατζίκι, κοκορέτσι με πολλά μπαχαρικά και βεβαίως με τη φέτα!
