Αν έχετε υποκύψει στη γοητεία των αρωματικών φυτών και τα χρησιμοποιείτε συχνά στην κουζίνα σας, ίσως να έχετε κάποιες φορές αντιληφθεί πως η έντονη μυρωδιά ή η πικάντικη γεύση τους δεν δένει εύκολα με το κρασί που πίνετε. Μετά από δοκιμές και πειραματισμούς σας παραθέτουμε οδηγίες πλεύσης στα βαθιά νερά της αρμονίας τους με το κρασί.
Ο άνηθος, απαραίτητο μυρωδικό στα λαδερά φαγητά, στις σάλτσες ψαριών και τη μαγειρίτσα χρειάζεται ένα λευκό κρασί που δεν θα καλύψει το ντελικάτο άρωμά του, έναν Ροδίτη ή Αθήρι για παράδειγμα. Εάν όμως γαρνίρει ένα λιπαρό ψάρι, καλύτερα να επιλέξετε κάποιο Chardonnay.
Ο βασιλικός, σε μια εξαίσια σάλτσα pesto θέλει ένα αρωματικό Gewürztraminer. Όταν τον χρησιμοποιήσετε σε σάλτσες ντομάτας, στις οποίες δίνει μια ωραιότατη πικάντικη νότα, κατευθυνθείτε στο Ξινόμαυρο και το Cabernet Sauvignon.
Το δενδρολίβανο είναι περιζήτητο για το άρωμα ρετσινιού που δίνει στο ψητό αρνί, στο κοτόπουλο σχάρας και τις μαρινάδες εν γένει. Μαζί τους θα πιείτε Αγιωργίτικο ή Merlot.
Ο δυόσμος, απαραίτητος στη σάλτσα για το αρνάκι αλλά και συμπληρωματικός στις τυρόπιτες και τα γλυκά με σοκολάτα, ζητά ένα αρωματικό Μοσχοφίλερο, ένα ξηρό Μοσχάτο ή ένα Gewürztraminer.
Το θυμάρι τέλος, είναι η εκ των ων ουκ άνευ συντροφιά του αρνιού, των ψητών, του μοσχαριού στο φούρνο. Μαζί του, τα ερυθρά κρασιά είναι ένα must. Προτιμείστε κάποιο μαλακό Cabernet Sauvignon ή Αγιωργίτικο.
