Τι θα ήταν η ελληνική-μεσογειακή μαγειρική χωρίς την πληθώρα των υγιεινών, απολαυστικών πιάτων που βασίζονται στα λαχανικά;
Μπάμιες, φασολάκια, μελιτζάνες, πιπεριές, κολοκυθάκια και ντομάτες. Αυτές είναι οι πρωταγωνίστριες τροφές του ελληνικού καλοκαιριού και η βάση για τα νόστιμα θερινά λαδερά φαγητά της κατσαρόλας και του φούρνου.
Κάθε ένα από τα ζαρζαβατικά συνδυάζεται με ένα ή περισσότερα από τα υπόλοιπα, καθώς και με χόρτα, όσπρια, μυρωδικά και καρυκεύματα.
Το μοναδικό λιπαρό υλικό που περιέχουν είναι το ελαιόλαδο.
Κρεμμύδι και σκόρδο συμμετέχουν σχεδόν πάντα στα λαδερά, ενώ κάποιοι -παρά το γεγονός ότι ο ελληνικός διατροφικός κώδικας θέλει τα λαδερά χωρίς ζωικά προϊόντα- τα μαγειρεύουν με κρέας, ψάρια ή θαλασσινά.
Ντομάτα
Η βασίλισσα του καλοκαιριού. Με στιλπνή επιδερμίδα, καμπύλες και λάμψη. Ζουμερή, δροσιστική και με μία πικάντικη μυρωδιά… ντομάτας που έχουμε πια ξεχάσει, ισορροπεί μεταξύ γλυκού και ξινού. Φουρνιστές ή ψητές, λειωμένες σε πλούσιες, δεμένες σάλτσες νοστιμίζουν τα κοκκινιστά καλοκαιρινά φαγητά. Και βεβαίως, οι γεμιστές με ρύζι ντομάτες είναι το απόλυτο φαγητό του καλοκαιριού.
Πράσινες πιπεριές
Οι πιπεριές, γλυκές ή καυτερές, έχουν πατρίδα την Κεντρική Αμερική, το Μεξικό συγκεκριμένα, και έφτασαν στην Ευρώπη μετά την ανακάλυψη της Αμερικής τον 14ο αιώνα. Σήμερα υπολογίζεται ότι καλλιεργούνται περίπου 100 είδη. Από τις πιο γνώριμες, οι στρόγγυλες πράσινες γλυκές πιπεριές, με το υπέροχα ευρύχωρο σώμα και την πικάντικη σάρκα, είναι ιδανικές για γέμισμα με ρύζι, πολλές φορές μαγειρεμένο με λαχανικά και κρέας, θαλασσινά ή και λευκόσαρκα ψάρια. Οι πιο λυγερόκορμες με το χυτό μακρουλό σώμα γεμίζονται με μαλακά τυριά, όπως η μυζήθρα, το μανούρι, το ανθότυρο.
Κόκκινες Πιπεριές
Πρώτοι οι Μεξικανοί λάτρεψαν τις κόκκινες πιπεριές. Στην αρχή τις χρησιμοποιούσαν για διακόσμηση των φαγητών. Οι κατακτητές του Κολόμβου τις έφεραν στην Ευρώπη και οι καυτερές χρησιμοποιήθηκαν σαν υποκατάστατο του πανάκριβου μαύρου πιπεριού, το οποίο τότε ερχόταν από την Ασία. Υπάρχουν βεβαίως και οι γλυκές, μη καυτερές, σαν αυτές που καλλιεργούνται στη Φλώρινα. Με ευχάριστο άρωμα και γλυκιά σαρκώδη γεύση, είναι εξαιρετικός μεζές. Τις τρώμε ωμές σε σαλάτες, ψητές, γεμιστές με φέτα και μαγειρεμένες στην κατσαρόλα με κοτόπουλο ή θαλασσινά.
Φασολάκια
Μπορούμε να βρούμε πολλές ποικιλίες τους στην αγορά: τα πλατιά μπαρμπούνια, τα στρόγγυλα σκουροπράσινα τσαουλιά, τα μακριά, λεπτά αμπελοφάσουλα. Όλα τα τρώμε με τη φλούδα τους και μαγειρεύονται στην κατσαρόλα, μόνα τους, με κρέας ή και ψάρι.
Κολοκυθάκια
Στον ατμό, βραστά, γεμιστά με ρύζι ή τηγανητά, τα τρυφερά, με λεπτή γεύση κολοκυθάκια είναι πεντανόστιμα. Τους ταιριάζουν πολύ τα αρωματικά χόρτα, όπως ο βασιλικός και ο μαϊντανός.
Κολοκυθοανθοί
Ξέρετε ότι τα μακρόστενα, λεπτεπίλεπτα κιτρινωπά άνθη της κολοκυθιάς μαζεύονται νωρίς το πρωί γιατί με τις πρώτες καυτές ακτίνες του ήλιου, κλείνονται στον εαυτό τους; Βουτηγμένα σε κουρκούτι και τηγανισμένα προσφέρουν έναν πρώτης τάξεως μεζέ. Αγαπημένη συνταγή, κυρίως στα νησιά, είναι τα γεμιστά με τυρί ή με ρύζι κολοκυθολούλουδα σε διάφορες παραλλαγές (ρύζι με κιμά ή ρύζι με σταφίδες).
Μελιτζάνες
Γυαλιστερές, με τεντωμένη επιδερμίδα, σφιχτή σάρκα και πικρή γεύση (πριν ξεπικρίσουν) οι μελιτζάνες έχουν φανατικούς λάτρεις που τις θεωρούν ένα από τα πιο γευστικά εδέσματα του πλανήτη! Οι πιο γνωστές είναι οι μακρόστενες τσακώνικες (Π.Ο.Π.), ιδανικές για τα μαγειρευτά φαγητά: ιμάμ μπαϊλντί, παπουτσάκια, μουσακάς. Οι φουσκωτές, βαθύ μωβ φλάσκες είναι τέλειες για τηγάνισμα και ψήσιμο, για να μπουν στη μελιτζανοσαλάτα. Πολύ νόστιμες, με γλυκύτερη γεύση, είναι και οι λευκές, από τη Σαντορίνη. Όλες τους πάντως αφήνουν τη σάρκα τους να λιώσει και προσδίδουν αξία σε οτιδήποτε βρεθεί δίπλα τους στην κατσαρόλα: κρέας, τυριά, αυγά, ψάρια.
Μπάμιες
Σωστά μαγειρεμένες σε κοκκινιστά φαγητά με δεμένη σάλτσα μπορούν να ξετρελάνουν και τον πιο δύσκολο δοκιμαστή.
