Ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW, Head of W.S.P.C. Education απαντά στην ερώτηση, εξηγώντας συγχρόνως και ποιος είναι, σήμερα, ο ρόλος των ελληνικών ποικιλιών στην προσέγγιση/γνωριμία των ξένων influencers με τα κρασιά της Ελλάδας.
Αν έχετε ασχοληθεί έστω και λίγο με το κρασί, αποκλείεται να μην έχετε ακούσει παιάνες για τις αυτόχθονες Ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού: «η αιχμή του δόρατος», «η κληρονομιά μας», «το δυνατό μας σημείο». Σύσσωμος ο οινικός κλάδος της χώρας μας έχει επενδύσει σε αυτές λες και είναι μονόδρομος. Σαφέστατα, αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι ο ενδεδειγμένος. Ειδικοί του κρασιού, όπως Masters of Wine (MWs), Master Sommeliers (MSs), bloggers ή και influencers μας προτρέπουν να αγαπήσουμε τις δικές μας ποικιλίες, αλλά και μας δίνουν λόγους να τις αφήσουμε στο περιθώριο. Το τι θα αποφασίσουμε εξαρτάται από το που θέλουμε να πάει το Ελληνικό Κρασί.
Το να δουλέψει ένας Έλληνας παραγωγός με τις ποικιλίες του τόπου του, ή και κάθε οινοπαραγωγός του πλανήτη που βρίσκεται εκτός κλασικών ονομασιών προέλευσης, δεν είναι ούτε η ευκολότερη λύση ούτε η προφανής. Δεν είναι πάντα εύκολη η πρόσβαση σε αμπελοτόπια ποιότητας, ενώ το να φυτέψεις καινούργιους αμπελώνες απαιτεί καλό πολλαπλασιαστικό υλικό που συχνά σπανίζει. Από την άλλη, η καλλιέργεια και η οινοποίηση γίνεται συχνά στα τυφλά, ή πατώντας πάνω σε παραδόσεις αιώνων, που άλλοτε είναι σοφές και άλλοτε απλά διαιωνίζουν λάθη και αγκυλώσεις.
Αν όχι ντόπιες ποικιλίες, τότε ποιες; Φυσικά τις διεθνείς, τις ποικιλίες, κυρίως Γαλλικές, που έχουν κατακλύσει τις αγορές του κόσμου: Pinot Noir, Cabernet, Chardonnay και λίγες ακόμη. Εκεί τα προβλήματα του παραγωγού είναι λυμένα. Άφθονοι κλώνοι καλά μελετημένοι, λεπτομερώς αναλυμένες αμπελοκαλλιεργητικές προσεγγίσεις, δοκιμασμένα οινοποιητικά πρωτόκολλα. Τα καλά όμως συνεχίζονται: αντί να παλεύεις στην αγορά με μια άγνωστη και δυσκολοπρόφερτη ποικιλία, βάζεις Sauvignon Blanc στην ετικέτα και όλοι σε αναγνωρίζουν!
Άρα κανένας λόγος να ασχοληθούμε με Μαλαγουζιά και Λημνιώνα!
Ίσως όχι ακριβώς έτσι…
Ο χώρος του κρασιού αλλάζει και εξελίσσεται. Πριν από τρεις δεκαετίες για να ξεχωρίσεις έπρεπε να είσαι καλός, αφού υπήρχαν αρκετά μέτρια ή και κακά κρασιά. Αυτή τη στιγμή, εκεί έξω θα βρούμε μόνο καλά, πολύ καλά και εξαιρετικά κρασιά. Άρα, για να ξεχωρίσεις, δεν αρκεί το να είσαι καλός, πρέπει να είσαι και ξεχωριστός. Αυτό είναι ένα σημείο που στέκονται όλο και περισσότεροι MWs, MSs και δημοσιογράφοι. Λένε: «δώστε μας κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι συναρπαστικό! Ποιος θέλει άλλο ένα Merlot”; «Θέλουμε κάτι που να είναι αυθεντικό, δεν μας ενδιαφέρουν τα κρασιά με τα καγκουρό και τα φρίσμπι στην ετικέτα»!
Αυτά τα σχόλια έχουν και ένα βαθμό αυτοαναφορικότητας. Αν είμαι για παράδειγμα δημοσιογράφος ή MS και μιλάω για τα πασίγνωστα κρασιά Γαλλίας και Ιταλίας, έχω να ανταγωνιστώ αμέτρητους επαγγελματίες και χιλιάδες άρθρα που έχουν γραφτεί. Αν όμως πρεσβεύω το ιδιαίτερο, το σπάνιο, τότε είναι πιο εύκολο να πείσω πως είμαι γνώστης και πως η δουλειά μου αξίζει τον χρόνο και το χρήμα των άλλων.
Άρα οι γηγενείς ποικιλίες είναι ένα μοναδικό όχημα που μπορεί να μας φτάσει κοντά στους «φύλακες» της οινικής αριστοκρατίας; Εδώ πρέπει να αποσαφηνιστεί κάτι σημαντικό. Δεν υπάρχει αγορά του κρασιού, υπάρχουν πολλές αγορές που είναι διαφορετικές και συχνά αντιφατικές. Αν ένας παραγωγός έχει δυνατότητα να παράξει μεγάλες ποσότητες σε χαμηλές τιμές, τότε η εμμονή σε μια άγνωστη ποικιλία ίσως να φέρει την καταστροφή. Ακριβώς στο άλλο άκρο είναι περίεργο πως τα πολύ ακριβά κρασιά, ας πούμε με τιμή άνω των 1000€, παράγονται σχεδόν αποκλειστικά από τις διεθνείς ποικιλίες. Όμως, ανάμεσα στα δύο άκρα, υπάρχει μια αγορά που μπορεί να αγαπήσει κρασιά «εκτός Broadway» και να πληρώσει μια καλή τιμή. Αυτή όμως η αγορά είναι δύσκολο να απορροφήσει όγκους.
Ακριβώς εδώ έχουμε μια εξαιρετική συναστρία για το Ελληνικό κρασί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παράγει ούτε μεγάλες ποσότητες κρασιού ούτε να πετύχει χαμηλές τιμές. Μπορεί όμως να δώσει αυτά ακριβώς τα κρασιά που θα σαγηνεύσουν αρχικά τους ειδικούς και στη συνέχεια τους ψαγμένους οινόφιλους. Και τα μοναδικά κλειδιά που έχουμε στη διάθεσή μας για να ανοίξουμε τις πόρτες είναι οι δικές μας ποικιλίες.
Οι Ελληνικές ποικιλίες είναι μια εξαιρετική κιβωτός που μεταφέρει την ιστορία της χώρας μας, κυριολεκτικά το DNA του κρασιού μας και, ως τέτοια, πρέπει να προασπιστεί από όσους αγαπούν το Ελληνικό κρασί. Αυτή η διαδικασία είναι πέρα για πέρα αληθινή, ενώ οι επαγγελματίες του χώρου αποζητούν εδώ και χρόνια ακριβώς αυτό – κρασιά που είναι αληθινά και όχι δημιουργία ενός διαφημιστικού γραφείου. Συνεπώς, αργά ή γρήγορα, οι ποικιλίες μας θα οδηγήσουν στην επόμενη, επιτυχημένη, σελίδα του Ελληνικού Κρασιού.
